Zeeltprimeur 2019

Weer tijd voor een blogbericht, want er valt na een paar maanden stilte iets te melden. Nee, niet van mijn succesvolle karperstek van vorig jaar, ondanks twee pensessies begin en half april daar. Twee keer geen teken van leven. De warme voorjaarszon van een paar weken geleden inspireerde de karpers niet om te gaan azen, de zeven aangevoerde stekken leverden niets op. Begin me wel wat zorgen te maken. Afgelopen zomer stond er maandenlang nauwelijks water in de tocht, mogelijk hebben veel karpers dat niet overleefd of zijn weggevangen en/of elders uitgezet. Binnenkort maar opnieuw proberen daar, het kan ook aan de verkeerde wind uit het oosten gelegen hebben.

Zaterdagmiddag 20 april opnieuw tijd om te gaan vissen. Dus deze keer niet naar de karperstek, maar waar dan wel? Ik koos voor de zeeltsloot, een ongeveer 7 meter brede tocht in een oude polder. Niet eerder had ik daar in het vroege voorjaar gevist, twee jaar terug in de zomer daar wel goed zeelt gevangen. Nog steeds wel die wind uit het oosten helaas.

Twee hengels meegenomen. Mijn 1 ponds penhengeltje van Shimano met een kleine Shakespearemolen met 16/100 nylon. Dat hengeltje heb ik al meer dan 20 jaar, vis er altijd graag mee. De andere hengel was een mooie handgebouwde swingtiphengel, afgelopen winter op marktplaats gekocht. Ook met een sigmamolen, deze met 22/100 nylon. Dat nostalgische swingtippen heb ik afgelopen jaar pas ontdekt en wil dat dit seizoen doortrekken.

Als onderlijn monteerde ik zo’n helicopterrig. Niets voor mij eigenlijk, want ik ben niet zo van dat gedoe met die rigs, ik doe het liefst zo simpel mogelijk. Maar die helicopterrig leek me wel wat. Als voerkorf monteerde ik een madenkorf, uiteraard gevuld met maden, ook nieuw voor mij. Aan de wartel van de rig een 18/100 haarlijn met haakje 8 met maden, een worm en een rode kunstmade. De wartel met haaklijn kon ongeveer 10 cm heen en weer schuiven tussen twee lijnstoppers. Zo was het een zelfhaaksysteem, ben ik eigenlijk ook niet zo van. Maar je moet alles een keer proberen.

Vooraf had Ik drie stekken aangevoerd met grondvoer, hennep, maden en blikmais. Per stek twee plekken, dichtbij voor de pen en schuin naar de overkant van de tocht voor de swingtip. Beide stekken in de buurt van plompenbladen.

  

Het eerste uur weinig leven, af en toe wat tikjes op de pen. Dan plots de swingtip omhoog en hangen, zo te voelen een grote brasem. Vrij snel loste die weer, maar het systeem werkte dus wel. Even later een dikke brasem aan de penhengel die wel bleef hangen. Een vrouwtje, vol met kuit, zie foto.

Weer later wederom een vis aan de penhengel, veel sterker deze keer, vermoedelijk een zeelt. Helaas schoot die los. Toen naar stek twee. Regelmatig beet op de penhengel, maar ineens klapte de swingtip hard ophoog. Dit was een erg sterke vis en na een paar minuten kon ik mijn eerste zeelt van het seizoen landen, een prachtige dikke vis van 52 cm, zie foto bovenaan. Dus weer aan het voor mij nieuwe systeem. Kreeg er steeds meer vertrouwen in. Daarna nog een paar grote brasems aan de penhengel, ook een mannetje met paaipukkels, zie foto.

Maar dat was nog niet alles. In de avondzon op de eerste stek opnieuw een zeelt aan de swingtip, kleiner dan de eerste, maar niet minder mooi, zie foto. En wat zijn die vissen toch sterk, heerlijk op licht materiaal als er nog weinig begroeiing staat. Al met al toch goed gevangen, ondanks dat de wind wederom uit het oosten kwam.

Knaller

Het nieuwe jaar is al weer een paar weken oud. Heb nog niet gevist helaas. Nog wel wat te melden over de laatste dag van 2018. Dat was er nog niet van gekomen. Nu maar even doen, zou jammer zijn om mijn oudejaarsknaller hier onvermeld te laten. De foto hierboven maakt duidelijk wat ik bedoel.

Het was in de middag, de oliebollen waren al gebakken en ik zag een kans er nog even tussenuit te gaan. Afgelopen zomer had ik in de nieuwe polder hier in de buurt een nieuwe karperstek ontdekt. Een smalle tocht door weids akkerland  met een lange duiker onder een brede weg door. Een paar karpers ving ik daar. Bedacht toen al dat er ook wel eens snoek kon liggen. Dat wilde ik die middag wel eens proberen met met UL Fair Play hengeltje.

Begonnen ongeveer 50 meter vanaf de duiker. Korte worpen van hooguit 8 meter, diagonaal door de tocht die nabij de duiker steeds smaller werd. Er gebeurde niets en heel veel hoop had ik niet meer.

Toch nog een paar laatste worpen proberen op een paar meter van de duiker, slecht 3 meter breed was het daar. Ineens vast, zo leek het tenminste. Na een paar seconden beweging richting het midden en een flinke kolk. Snoek dus en zo te voelen geen kleintje. Groter dat het kleine hengeltje ooit had meegemaakt.  

Een logge massa trok meerdere keren meters 14/100 nylon van mijn molentje. Dat ging minuten lang zo door. Voorzichtig trok ik het bakbeest als een zak aardappelen naar de kant. Met een been in het water kon ik de snoek met de kieuwgreep uit het water tillen, dat viel niet mee, wat een dikzak. De snoek bleek 92 cm lang, de grootste die ik ooit met het hengeltje had gevangen. De bloedvlekken zijn overigens van mijzelf, iets te onvoorzichtig geweest bij het onthaken.

1 x raak, 4 x los

Kijk mij daar eens, beet in de polder! Het was op een grauwe kouwe dag, al weer een paar weken geleden, nog in het oude jaar. Gevist met Leen in een verlaten oude polder. Een weidse polder met eeuwenoude boerderijen op terpen. Groene weilanden afgewisseld met ruige stukken land, toevertrouwd aan de natuur. Elegante witte reigers her en der verspreid in de groene leegte. In de verte een eendenkooi. Lange rechte hoekige weteringen die de polder doorkruisen. Weteringen met snoek, elk jaar in de herfst of winter kom ik er één of twee keer en vrijwel altijd is het raak. Wat zou deze dag brengen?

We visten met onze Fair Play hengels. Leen met een prachtige 10 grammer, ikzelf met mijn fragiele 5 grams UL hengeltje. Allebei met nylon lijntjes, Leen met 18/100 en ik met 14/100. Allebei ook met de ambachtelijke spinnertjes van Gerrit. Later zouden we ook nog met streamers vissen. Aan het materiaal lag het dus niet. Genoeg nostalgisch beleven dankzij de hengels. Moeiteloos meters ver werpen met bijna gewichtsloze polderspinners, dat kan alleen met dit soort hengeltjes. Een groot plezier om mee te vissen. Elke vis die je vangt is dan een extra bonus.

De eerste stek leverde niets op. Toch een plek waar ik eerder wel eens een snoekje ving. Maar goed, successen uit het verleden bieden geen garantie, ook niet aan het viswater. Gauw de auto in een beetje opwarmen en op naar stek twee. Ook daar na tientallen worpen geen aanbeet gehad. Wel bijna verkleumde vingers en voeten, je moet er wat voor over hebben. 

Stek 3, vijf minuten rijden verderop, was de afgelopen jaren bijna elke keer wel goed voor een of meerdere snoeken. ‘Dit is een hotspot’, zei ik tegen Leen. Het was een kruising van een smalle en een brede wetering, dichtbij een sluisje. Een plek waar zich in de winter vaak prooivis ophoudt. De snoeken zijn dan meestal niet ver weg. Het is een plek die je echt moet uitkammen, je weet bijna zeker dat er snoek ligt. Dat deden we dan ook zorgvuldig met onze Fair Play stokjes. Leen aan de ene, ik aan de andere kant. 

Na een tiental worpen was het bij mij raak. De aanval kwam van links, het arme spinnertje werd met grof geweld gegrepen. Het UL stokje kromde zich en ging dapper de strijd aan met een flinke poldersnoek. Want dit was geen kleintje, dat voelde ik gelijk. Toch gaf de snoek zich na enkele minuten gewonnen. Want een monster was het ook weer niet, wel een prachtige poldersnoek van tegen de 70 cm. Wat zijn ze toch mooi! 

Nog geen vijf minuten later op vrijwel dezelfde plek was het weer raak. Tot mijn verrassing. Deze keer met de streamer, ik had mijn UL hengeltje ingewisseld voor mijn Sportex glashengel. Een heerlijke hengel om een wat grotere streamer mee weg te zetten. Helaas bleef deze snoek niet hangen, al na een paar seconden was het weer voorbij. Kan gebeuren, zeker als je met streamers vist. Het zou die dag niet de laatste keer zijn.

Wederom verkassen naar een volgende stek, een soort sluis aan het eind van een bredere wetering, dicht bij de monding in een plas.  Al gauw zagen we prooivis in paniek uit het water springen en kolken van jagende vis. Wat was het, baars of toch snoek? Het leek ook wel roofblij, al verwacht je die niet in de winter. We hebben het niet kunnen ontdekken, hoe we het ook probeerden met onze spinnertjes en streamers. 

Daarna nog twee veelbelovende stekken aangedaan, maar zonder resultaat. Wel zagen we nog een blauwe kiekendief jagen, laag vliegend over het zompige land. Prachtige vogel! 

Inmiddels werd het al schemerig. Op de terugweg zouden we nog even langs de stek gaan, waar ik eerder op de dag die snoek ving en een misser had. Weer ieder aan een kant van de wetering bij de kruising. Weer had ik geluk. Mijn spinnertje werd niet gepakt. Maar even later bij de eerste worp met de streamer was het raak. Door het heldere water kon ik goed zien hoe een flinke snoek op de streamer dook. Toch na een paar seconden weer los.

Nu begon ik te twijfelen aan de streamer. De avond tevoren had ik die met veel zorg een aandacht zelf gebonden. Heel handig ben ik daar eigenlijk niet in, maar het leek me een creatie met vangkracht. Dat bleek ook wel, met de Sportex kon ik de streamer als een soort jerkbait langzaam en heel verleidelijk terug vissen en veel actie meegeven. Twee keer werd de streamer nogmaals gegrepen, maar beide keren bleef de vis niet hangen.

De teller stond nu op vier aanbeten en vier lossers met de streamer. De gebruikte haak is een  grote en wijde Ad Zwier haak zonder weerhaak. Dat moet toch goed zijn lijkt me. Misschien is de streamer te vol gebonden, ik weet het niet. Volgende keer maar weer opnieuw proberen.

Gelukkige baars

Gisteren drie blogjes geplaatst over eerdere visbelevenissen. Achterstallig onderhoud, ik had mijn blog een poosje niet bijgehouden. Nu een vers bericht over gisteren. Was een koude grijze dag. 

Samen met vismaat Hans naar een oude haven gereden. Hans is een echte havenbaron. Hij kent alle havens in de buurt en weet daar precies de beste baarsstekken te vinden. 

Het zou taai worden, had hij gezegd, vanwege de Ooster wind. Hans kreeg gelijk. Althans naar zijn maatstaven dan. Afgelopen weken had hij meerdere jaloers makende foto’s gestuurd van bakken van 40+ baarzen. Zo’n prachtbaars wilde ik ook wel vangen. 

Mijn UL Fair Play hengeltje had ik thuis gelaten. Niet zo geschikt voor shadvissen in een diepe haven leek me. Begin dit jaar had ik op Marktplaats een strak UL stokje van Ron Thompson gekocht. Nog niet eerder mee gevist. Dat hengeltje kwam nu wel van pas. Een klein Sigma Pro molentje (030), ook van MP, combineerde er prima mee. Zie foto. Wel eerst nog gevlochten rekloze lijn opgespoeld. Voor de havenvisserij op baars met shadjes beter dan nylon, zeggen ze. 

Lichte loodkopjes had ik nog wel. Ik begon met 3 1/2 gram. Hans gaf me een slank zwartbruin zeer beweeglijk shadje, dat z’n vangkracht had bewezen. Eerst geprobeerd aan de buitenkant van de haven. ‘Daar zitten de kanjers, solitaire oude vissen’ had Hans gezegd. Erg hongerig bleken ze echter niet, zoals hij al had voorspeld. Het hengeltje beviel overigens prima, zeer geschikt voor dit werk. 

Toch na een half uurtje een aanbeet. Leek een goede baars, maar na een paar seconde weer los. Vanwege de wind ging ik over naar een 5 grams loodkopje, daardoor wat meer controle op de shad. 

Het is bij deze visserij zaak om de shad naar de bodem te laten zakken en gecontroleerd terug te vissen. Steeds een stukje omhoog binnenvissen en rustig weer laten zakken, waarbij je de lijn strak houdt. Is even wennen, maar niet heel moeilijk, vraagt wel om concentratie. Hans is een expert en gaf mij de nodige aanwijzingen.

Zo door vissende kreeg ik wederom een aanbeet en deze keer bleef de baars hangen. Geen hele grote, maar ik was er blij mee. Wel een gewonde baars, misschien, misschien door een snoek gepakt. Zie de foto hieronder. 

Daarna de auto in en even opwarmen, het was gruwelijk koud. Hans stelde voor om naar de binnenhaven te gaan, ook daar wist hij een paar kansrijke stekken. In elk geval bleek het daar minder koud. Ik kreeg  al gauw verschillende tikken en tikjes, vermoedelijk van kleine baars. Wel zag ik in het heldere water dat het barste van de prooivis. 

Aan de overkant van het binnenhaventje zaten een paar snoekvissers. Even later stonden wij daar ook. Ook daar al snel een paar tikjes op de shad. Maar daarna een serieuze aanbeet. Deze was groter dan de vorige, dat voelde ik gelijk, dit moest op z’n minst een 30+ baars zijn. Toen gebeurde het. Net toen ik de baars in het vizier kreeg, verscheen een enorme snoek. Gelukkig miste die de baars op een haar. Vandaar een gelukkige baars. Hans was intussen al verder gelopen, dus ik moest de baars zelf landen en fotograferen. Vandaar de foto van de baars op de stenen, tegen mijn gewoonte in. Had geen onthakingsmat mee, volgende keer wel meenemen. Had ook geen meetlint, maar schatte de baars op ongeveer 35 cm lang. Een prachtig getekende en dus zeer gelukkige vis! Zie beginfoto en foto onder.

Snoeken aan glas

Vorig jaar na vele jaren weer begonnen met nostalgisch spinnen op snoek met mijn in 1973 zelf gekochte Fair Play hengeltje. Was nog een puber, 'ome Jan Schreiner' hielp mij destijds een hengeltje uitkiezen. Vorig jaar een een paar snoekjes gevangen, nog geen kanjers, de grootse was dacht ik rond de 60 cm.

Een paar maanden geleden op Marktplaats nog eens een oude glashengel gekocht van het merk Sportex. Een zachte spinhengel, wel zwaarder dan mijn Fair Play stokje, ik denk ongeveer 8 gram werpvermogen. Heerlijke hengel om te streameren bedacht ik.

Twee weken geleden, het was een druilerige zaterdagmiddag, naar een oude vertrouwde polder gereden, waar ik vroeger met het hengeltje vaak ging vissen. Zowel de Fair Play als de Sprotex gingen mee. Eerst een brede sloot afgevist, afwisselend met de Fair Play met een spinnertje en de Sportex met de streamer. Was ruim een uur bezig, maar niets gevoelt. Daarna even verderop een andere sloot afgevist, maar ook niets. Dat streameren met die Sportex ging overigens fantastisch, erg fijne hengel voor dat werk.

Snoeken is zoeken dus op naar een volgende stek. Paar minuutjes rijden met de auto. Dat was bij een duiker, altijd kansrijk in najaar en winter. Bovendien zag ik toen ik het spinnertjes ingooide geregeld kleine visjes opspringen. Even later leek ik vast te zitten. Leek zeg ik, want er kwam al gauw beweging in. Iets logs zat vast aan mijn 14/100 nylon lijn en trok moeiteloos enkele meters van mijn gelukkig goed afgestelde slip. Het FP hengeltje weerde zich kranig. Dit was het echte werk, waarvoor Jan Schreiner hem liefdevol en kunstig voor had gecreëerd.

Wat een plezier om zo'n snoek aan dat hengeltje te vangen! Was wel een poosje gespannen bezig, je hebt geen besef van tijd als je zo geconcentreerd een grote vis aan het drillen bent. Uit ervaring weet ik dat elk klein foutje wordt afgestraft. Gelukkig ging het deze keer goed. Ik stapte in mijn lieslaarsen een stukje het water in en landde de snoek met de kieuwgreep, allemaal precisiewerk. Wat een prachtig beest was het! Een prachtig getekende dikke poldersnoek van 75 cm. Zie foto boven.

Daarna reeds voldaan vertrokken naar een volgende sloot. Weer in de buurt van een duiker, al zag ik deze keer geen prooivisjes opspringen. Toch na een paar worpen met de spinner een aanbeet die ik miste, voelde alleen een flinke tik. Weet je wat ik doe, dacht ik, ik kom straks terug met de streamer. Eerste viste ik een stukje van de sloot verder af met de Fair Play.

Na ongeveer 20 minuten, ik wacht altijd een poosje na een misser, ging ik terug naar die plek. Twee worpen viste ik met de Sportex de oranjegele spreamer termend langzaam over de plek waar ik eerder de snoek miste. Bij de derde worp was het raak! Geen grote deze keer, hooguit 50 cm, niet gemeten. Maar goede sport op de lichte Sportex, prima hengel toch. Zie foto hieronder.

Baarsjes

Afgelopen maanden ook een paar keer met mijn UL Fair Play hengeltje uit 1973 gevist met kleine spinnertjes op baars. Heb er tientallen gevangen, overwegend klein tussen de 15 en 25 cm. Leuke sport wel, ze kunnen zo fel aanbeten en geven nog een beetje sport ook. Ik vis met 14/100 nylon en met kleine 22 mm spinnertjes van Gerrit uit Utrecht. Heerlijke visserij. Hier nog wat foto's.

Voorns

Mijn laatste bericht dateert al weer van een paar maanden geleden. Daarom hoogste tijd om hier weer iets te melden. Want gelukkig ben ik geregeld naar de waterkant getrokken. Dat is tenslotte een eerste levensbehoefte. Heerlijk om de rust te vinden in het verwachtingsvol staren naar een roerloos dobbertje dat elk moment al dan niet in beweging kan komen. Een mens heeft maar weinig nodig om gelukkig te zijn, voor mij is het in elk geval genoeg.

Heb gevist met wisselend succes, maar dat is vissen. Desondanks was het elke keer genieten, ook als de vangst tegenviel. Karpers heb ik niet meer gevangen, ondanks enkele pogingen op mijn nieuwe stek bij de windmolen een nieuwe polder. Zie de foto bovenaan. Ook de zeelt liet het in mijn zeeltsloot in de oude polder afweten. Zie foto hieronder.

Dit jaar maar één zeelt gevangen, vorige jaar 12. Kan gebeuren, volgend jaar beter. Wel tijdens de verschillende sessies meerdere mooie voorns gevangen. Prachtige vissen toch ook. Zie foto's. Mijn andere vangsten volgen in de volgende postings.